ayrılık

ayrılık vurur. hemde öyle bir vururki ne olduğunu nerede oldugunu anlayamazsın. Teselli etmeye çalışırsın kendini. Tamam ayrıldık ama o biryerlerde hala nefes alıyor ve yaşıyor dersin kendi kendine. En azından ölüm ayırmadı bizi diye teselli edersin. Sonra kafanda anlamlandıramadıgın düşünceler oluşur. Kiminle? Nerede Ne yapıyor? Sen evde oturmuş dünyanın en romantik ve dramatik filmlerini izlerken kafandan böyle düşünceler geçmesi alır zütürür seni filmin nasıl bittiğini anlayamazsın. sorsalar anlatamazsın filmi.

En zoruda sabah kalktıgında hala onu düşünüyor olup günaydın sevgilim diyememektir. Düşünsene saatler günler aylar yıllar beraber geçmiş ve tek birgünde birbirinize o kadar yabancılaşmıssınızki... Aşk acımasız.

Sonra beklemeye başlarsın, dersinki içinden; biliyorum geri dönecek o bensiz yapamaz bukadar yılı kolay silemez... Ama bilmezsin o artık gitmiştir, yoktur, seni düşünmüyodur. Beynin sana sürekli oyun oynar saçma sapan şeylerden anlamlar çıkarıp onu karşına koyar her defasında ve sen yeniden en başa dönersin.

Ve bir süre sonra alışırsın bu kısır döngüye, artık onu beklemek bile sana mutluluk verir...