+5
-1
gördüm. neyse kısaca anlatayım.
bugün uzun zamandır uğraştığım kanal tedavisinin son aşamsı için izmir alsancak diş hastanesine gittim. gittiğimde saat yaklaşık olarak 14.00 gibiydi neyse verdim kağıdı geçtim sıraya.
o sırada beni muayene eden dişçiye 50 yaşlarında bir kadın geldi, yanında da engelli bir erkek çocuğu vardı. çocuk sürekli bağırıyor, bi anda alkış yapıyor, sonra tam durdu oturuyor derken bir çığlıkla hastaneyi inletiyordu. zavallı annesi ise çaresiz oğlunu sakinleştirmeye çalışıyordu.
şöyle bi etrafıma baktım sonra kendime baktım gerçekten de halime şükrettim beyler. kadının yaptığı iş gerçekten de çok kutsal bi işti beyler. yani gerçekten de elinden öpülesi kadın
şöyle düşündüm de ya benim de öyle bi çocuğum olsaydı, aynı o kadın gibi anlayışla onu sakinleştirir miydim yoksa çocuğu eve hapseder hayatını zehir mi ederdim bilemiyorum. çok şükür ki ailemde böyle birisi yok, allah böyle insanlara sabır versin, güç kudret versin. hayatta en çok üzüldüğüm durumlardan birisi bu...
burda size de sesleniyorum, yok tipsizim, yok ağzım eğri yok burnum yamuk diye sitem ediceğinize halinize şükredin. yarın bir gün engelli bi çocuğunuz olabilir bunu da göz önünde tutun ve onlara iyi davranın...
biraz uzun oldu ama sabahtan beri aklımdan çıkmıyo, sizle paylaşıyım istedim...
