akşam şukuları geeelsin

bak beyim, sana iki çift lafım var. koskoca adamsın.
paran var, pulun var, herseyin var. binlerce kişi calışıyor
emrinde. yakışır mı sana ekmekle oynamak? yakışır mı
bunca günahsızı, çoluğu çocuğu, karda kışta sokağa
atmak, aç bırakmak? ama nasıl yakışmasın! sen değil
misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saadeti çok
gören. anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini
seviyor. ama ben boşuna konuşuyorum. sevgiyi
tanımayan adama, sevgiyi öğretmeye çalışıyorum. hıh,
sen, büyük patron, milyarder, fabrikalar sahibi saim bey!
sen mi büyüksün? hayır, ben büyüğüm! ben, yaşar usta!
sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç!
gözümde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne
oğluma ne de gelinime hiçbir şey yapamayacaksın.
yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup
edemeyeceksin bizi. çünkü biz birbirimizr parayla pulla
değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz
bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin
gücün yeter mi sanıyorsun? dokunma artık aileme!
dokunma çocuklarıma! dokunma oğluma! dokunma
gelinime! eğer onların kılına zarar gelirse, ben, ömründe
bir karıncayı bile incitmemiş olan ben, yaşar usta, hiç
düşünmeden çeker vururum seni! anlıyor musun,
vururum ve dönüp arkama bakmam bile