dün sevgilimle ayrılmıştık

terketmiştim onu. bugün mesaj üstüne mesaj. yalvarıyor,arada arıyor ağlıyor, zırlıyor ben hiç konuşmuyorum dinliyorum sonra suratına kapatıyorum.en son bir mesaj geldi ya saat 3 te hep buluştuğumuz kafeye gelirsin ya da intihar ederim diye. neyse saat 3 buçukta gittim baktım hala ağlıyor sersefil olmuş. konuşamayacak vaziyette. gittim masaya sarıldı felan ben hiç yüz vermiyorum tabi.bi kağıt uzattı elime.ne bu dedim ercüment konuşacak vaziyette değilim duygularımı kağıda döktüm dedi. neyse kağıda odaklandım ben önlü arkalı doldurmuş ufacık ufacık yazmış. şöyle bir süzdüm özet nerde ?dedim.ne .s.s dedi salak saçma bi ifadeyle. birden hışımla kalktım ayağa özet nerde bin !dedim.ne diyosun ercüment dedi.kim okuyacak bu yazıyı dıbını dengesini gibtim kızı dedim. herkes bize bakmaya başladı.bu utandı, sıkıldı koşarak uzaklaştı.ben ise hiçbir şey olmamış gibi yoluma devam ettim.
işte o zaman anladım ki artık ben de gerçek bir inciciyim. hemen koştum kırtasiyeye bi vandetta maskesi alıp fotoğraf çektirdim ve facebook profilime koydum.