dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

Kabristana girdik beyler. Ama hani ciğerim eziliyor anlatamam nefes alamıyorum o ağlıyor nerdeyse bir saattır aralıksız ağlıyor ulan uğuruna dunyaları yakacağım kız yanımda eriyor ağlıyor... benim yapacağım hiç bir şey yok o acıya nasıl bir teselli cümlesi kurulur ölenle ölünmez mi diyeceğim amk. hiç bir teselli cümlesi yok sadece yanındayım dedim kabristana girerken elimi sıkı sıkı tuttu ve babasının mezarına doğru yürüdük yaklaştık bak şurası dedi. ben elimi çektim burda bekliyorum dedim. bana döndü hani hep yanımdaydın dedi ve gözlerime öyle bir baktıkı korktum... elimden sımsıkı tuttu ve babasının mezarının başına zütürdü bak baba dedi beyaz atlı prensimi getirdim sana bak... Bana artık güvencesi altında olduğumu senin yaptığın gibi yapmıyacağını hiç birakmayacağini söyledi baba bak dedi rahat uyu sen ben çok mutluyum dedi hiç unutamıyorum binler durmadan ağladı... içimden o adamada söz verdim merak etme dedim zeynep bana emanet... ve o bıraz daha konuştu ablasında annesinden bahsetti sonra çıktık..