bakış açınızı değiştirecek bir hikaye

akşama kadar vaktim vardı, yapacak herhangi bi işte yoktu, zaten bütün paketlerde satılmıştı, yeni paketleride almamıştım hala mithattan, zaten niye alayımki dıbınakoyim? yakında yerine geçeceğim adamdan paket niye alayım, mithat ben olacaktım zaten, aklıma emre gelmişti,bi bakayım lan dedim uzaktan ne yapıyor diye, kendimde farkındaydım aşırı tepki verdiğimin ama, yapacak bişey yoktu, bilirsiniz beyler,
ok yaydan çıkmışsa dönüş yok dıbınakoyayim.
yukarı caddeye çıktım,bi kaç kişiyle selam sohbet yaparken uzaktan,
dönerci dükkanını kesiyordu gözlerim
etin başında emre yoktu, hala yanındaki ufak çırak duruyordu,
sohbet ettiğim lavuklardan birine sordum,
hayrola ya ??? dedim
emre yok piyasada ??.
aradan biri çıkıp, emre devrediyormuş dönerciyi pedro haberin yokmu senin deyince, kafama çakar şimşekler çakmıştı.
allah allah a.q ? bu adamın bütün geçim kaynağı bu dönerci zaten,
bu herif niye az çok kazanırken,bi anda durduk yere devretsinki bu dükkanı?
helede bundan 2 hafta önce benimle torba tutmaya başlamışken , hızlı paranın tadını aldıktan sadece iki hafta sonra,
bu herifin bu dükkanı devretmesi, canımı sıkmıştı.