bakış açınızı değiştirecek bir hikaye

evet otoparka geldiğimizde, sanki bütün herşey slowmotion modunda yaşanmaya başlamıştı beyler, şuan bunları yazarken bile tüylerim diken diken oldu dıbınakoyayim,,
resmen duygu patlaması yaşıyordum,
otopark yerin altındaydı, garaj gibiydi yani, kapalı otoparktı,
mercedesi garaja parketmediler, sokağın başında arabadan indik,10,15 adım yürüdükten sonra, otoparka girdik,
mithat sandalyede oturmuş, yanındada iki adam ayakta bekliyorlardı, mithatında önünde uzun bir cam masa, üstündede sayamayacağım kadar jamaican paketi vardı, gerçekten çok fazla vardı 1000küsürat rahat vardı yani anlaştığımız gibi,
ben mithata doğru yavaş adımlarla yaklaşırken,
beynim hızlı hızlı analizler yapıyordu, olası bi çatışma durumunda, saklanma noktalarını, kaçış noktalarını, herşeyi planlıyordum, unuttuğum bişey vardı dıbınakoyayim,
ah benim gerizekalı kafam ahhhhhhh