sabah uyanıyosunuz ve güneş yok

bir sabah uyanıp karanlıkta kalıyorsunuz acaba gece mi uyandım diye düşünürken daha sonra alarmınızın sabah 9:30'a kurulduğunu ve alarmla uyandığınızı anladıktan sonra acaba bana mı öyle geliyor diye koşarak ev arkadaşınızı ailenizi fuckybody'nizi her kimse uyandırıp durumdan haberdar ediyorsunuz. ve sizi başınızdan savıyor koşarak balkona fırlıyorsunuz ve balkonda gördüğünüz şeyin diğer insanlarla aynı olduğunu anlıyorsunuz. bu sabah güneş doğmamıştı, ve doğmamış güneşe sadece denilebilecek bir şey bulabiliyorsunuz.

" doğduğun zaman hayırsız olacağına, ortalıkta kalabalık yapma daha iyi"

bu aforizmadan sonra kıyametin gelebileceğini düşünüp koşarak camiye gidiyorsunuz ve kılmadığınız bütün namazlar için tövbe ediyorsunuz. herkesle helalleşip onların da karşılık vermesini bekliyorsunuz. fuckybody'nizle evleniyorsunuz. ama zaten hükümet o sırada bu olaylarda dış mihrakların gücü olduğunu düşündüğünden bütün memurları işten çıkarıyor. ve evlenemiyorsunuz. sözlüğe girip hemen islami başlıklar açayım diyorsunuz. ve zaten herkes açmış bulunuyor. zall'ın istifa edip antartika'ya göçtüğünü ve sadece şunları söylediğini duyuyorsunuz.

" o güneş tekrar gelirse falan 6 ay gözüme gözükmesin"

ve buna anlam veremedikten sonra inci sözlüğe girip bakıyorsunuz ve başlıklar: sönmüş güneşte gibtiğim kız, sabahsız gecelerde gibtiğim komşu, gibisinden oluyor ve asılıp çıkıyorsunuz saniyesinde abdestinizi alıp cuma'yı ayarlamaya çalışıyosunuz. ve sonra güneş geliyor ve insanlar korkudan vazgeçtikleri inançlarına geri dönüp monoton hayatlarına devam ediyorlar. kimsenin inancını sonuna kadar savunmaya cesareti yoksa inanç neden var?

işte böyle bir güne her gün aydınlıkken doğuyoruz.