nerde o eski sahurlar

5-6 yaşlarında orucun farz olmadığını bile bile oruç tutmak için erken yatıp sahurda kalkmayı isterdim hep , ne bi derdim vardı nede tasam mutluydum o zamanlar uyumadan önce bizimkilerin başını yerdim benide sahura kaldırın diye bizimkilerde aç kalmama kıyamadıkları için tamam diyip geçiştirirlerdi sabah olurdu neden beni kaldırmadınız diye ağlardım ve onlara inat tutardım orucumu aslında gizliden gizliyede yemekte yerdim hani tabi bizimkiler bunun farkındaydı ama ses etmezlerdi oo aferin sana demek orucunu tam gün tuttun deyip pohpohlarlardı beni , bazense öğlene kadar tutardım babama göre çocukların öğlen ezanına kadar oruç tutabilme handikapları vardı ,neden bu kadar sahura kalkma isteği vardı içimde hala anlamış değilim ama çok güzeldi o günler evdeki herkes oruçluydu iftarda ramazan pidesini bana aldırtmazlardı hiç oruçluyum ya hani hep abim alırdı. daha o zamanlar bile halime şükrederdim şükretmesini bilen bi çocuktum çünkü iftarını bizim gibi açamayanlarda vardı ben öyle pek varlıklı bi ailede büyümedim aslında ama kıt kanaat geçiniyorduk işte ramazan pidesi normalde lükstü bizim için yoksa , çok özlüyorum o günleri o heyecan ve huzurla bizimkilerin beni sahura kaldırıp yarı uykulu elimi yüzümü yıkattığı , iftardan önce herkez sofradayken çizgi film izlediğim günleri ama şimdiki halime bak bide sırf bu dıbına koduğum sigarası yüzünden oruç tutamıyorum resmen belkide bahane bulmuşumdur kendim için oruç tutmak istemediğim için böyle düşünüyorum küçükken oruç tutmak için can atan ben , şimdi tutmamak için kendi kendini avutup bahaneler uyduruyor şimdi ne kadar ben ne ara bu hale geldim desem biliyorumki bi faydası olmayacak..