jigolo yaptığım yılları anlatıyorum

her sabah yağmur bana kahvaltı hazırlıyordu. beni çok seviyordu ama bi aşk değildi hala bi kardeşlik sevgisiydi. yaklaşık 4.5 aydır yanımda kalıyordu ama ben onun daha saçının teline dokanmadım
arada sırada annesi aradı meraklanmıştı kadıncağız. yağmurunun sesini duyunca rahatlamıştı. artık üniversitenin bitmesine az kalmıştı. yarım yamalakta olsak bitimiştik. yağmur üniversiteye gitmiyordu. zaten üniversite okumayı da düşünmüyordu. yağmuru ziyarete gelen arkadaşları bizzat yağmur tarafından kovuldu. çok derin bi sorunları vardı bazen ağlıyordu bazen atakan bebe için seviniyordu. yavaş yavaş anne moduna girmişti. babasının nerde olduğu belli olmayan o bebe için canını bile verebilirdi.
ben ise hala hayallerle yaşamaya devam ediyordum ama sadece hayallerle... yağmur asla benimle olmayacaktı bana kardeş gözüyle bakıyordu bu yüzden ne o beni sevebilirdi ne ben ona dokunabilirdim
her sabah o uyandırıyordu beni. yağmura o kadar çok alışmıştım ki o kadar çok uyum sağladım ki eğer giderse bir gün onun hayalleriyle istanbul denilen şehirde yaşayamazdım
adım attığım her yerde yağmurun anıları vardı.