iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

ilk günüm şirkette.

odam yoktu. herkes işinin başındaydı.

çömezim diye takılanlar oldu. yılmadım.

maaşım yoktu.

işi iyi yapmalıydım. patronun gözü üstümdeydi.

her an.

meydanda bir bilgisayarda çalışmak zorundaydım. yapabilirdim ve ilk işim geldi.

burda ki işleniş farklıydı. başkasının yazdığı kodları da okuyabilmem gerekiyordu.

başardım.

gözlerine girdim.

ilk gün için iyiydim.

eve gittiğimde yiyecek bir şey yoktu. kuru ekmek kemirdim.

kötüydüm. hayatım taktandı. annemin kavanozuna baktım. canım benim. beni izliyordu. aslıyla birlikte.

nasıl tutunmaya çalışıyorum, izliyorlardı.

"herkesin bir hikayesi vardır."

öyleydi.

aslım.
annem.

umudumu kaybetmeyişim, çabalayışım, iyi bir yerlere gelmeme sağlayacaktı.

hastalığımı bile atlatacaktım.

tek sorun, hastaneye gidecek paramın olmamasıydı.

maaşımı alana kadar ölürdüm.

ne yapacaktım?