dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

sinir beni boğmuştu ben kalkım eve geçtim babamlara sordum ne zaman gidicem diye onlarda şaşırmıstı itiraz etmeyişime ama yapcak bişeyim yoktu artık mecburdum. kalmakta istemiyordum. yarın gidelim dedi babam sen git ben ertesi gün otobusle gelim dedim ne desem tamam diyorlardı nese arkadaşlara haber vermiş zeynep gitcemi herkes gitme diyordu ulan zeynep sen gitme desen kalım bunlar değil sen de diye gözünün içine bakıyordum ama çıt yoktuk. nese iki günü zeyneple geçirdik bende kalıyordu gitmeden önceki akşam herkes terasta toplanmış bana veda gecesi yapıyorlardı bizim gruba eğlence olsun amk otuz kırk kişi varız epey eğlendik yarın akşam dokuzda yolcuydum bu şehirden ve anlıyordum artık eskisi gibi olmıyacakti hiç bişe... zeyneple eve geçtik takıldık falan sabah oldu hiç vakit kaybetmek istemiyordum arkadaşları aradım digiya gelin dedim pide yemem lazımdı özliyecektim çunku herkesi digida topladık ikiye üçe kadar digida takıldık.