dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

Neyse gelelim artık olayların kopuş yerine...
Bunların uzerine orduya gittim kimseye demeden süleyman abiyi aradım zeynep'in cıktığı mekana gittim zeynep bir masada el ele oturuyordu. beynimden vurulmuşa döndüm o an dünya durdu. süleyman abiye döndüm doğrumu görüyorum abi dedim. biz diyemezdik nükleer kendin görmen lazımdı dedi. aradım meşgule attı acana kadar aradım. tuvalete gitti nükleer arama sahneye cıkcam yeter ama ya dedi. eyvallah zeynep dedim. cıktık ordan süleyman abiyle benim eve gittik hiç azımı acmadım rakı almıştık actık onu içmeye başladık. Neden abi dedim neyi az geldi neyim yetmedi kaçınılmaz sondu biliyorum ama neden aldattı yıne abi ve salak ben bunun olacağını bile bile neden durmadım dedim. yapıcak bişe yoktu nükleer yaşaman gerikiyordu herkes biliyordu kimse diyemedi sana dedi eyvallah abi dedim buna da eyvallah dicez dedim. nükleer dedi ruhunda huurluk olanın sadece pozisyonunu değiştire bilirsin oğlum dedi. neyse abi ya dedim. epey içtik azından gecenin ikinci bombasını kaçırdı deden kanser nükleer hepinizden saklıyor iskelede diyecektim ama zeynep diyip durdum dedi. (bunları yazarken hala gözlerim doluyor amk.) kal gelmişti sormuyordum sadece içiyordum sabah oldu süleyman abiye kimseye haber vermeden ankaraya döndüm 7 otobusuyle. deli gibiydim zeyneple yıne konuşuyordum bişe bilmiyormus gibi o gün. akşam oldu babamdan arabayı ıstedim. bindim arabaya ağlıyordum gezip gezip bir yandanda içiyordum mamağa kadar gelmişim hatırlamıyorum viraj vardı hizimi kesmedim bitsin artık amk. dedim viraja orta ortaya daldım. gözümü açınca hastanedeydim karburgalarım kırılmıs çiğerim yırtılmıstı... emliyet kemeri hayat kurtarıyormus cidden emliyet kemerini bulana ettiğim laflarla mezarında ters cevirmiştim...