bugün kız arkadaşımla ayrıldık

yaşın kaç bilmiyorum ama böyle birşeyi ben lisede iken yaşamıştım. şu an ki akıl yapımla da pek yaşayacağımı düşünmüyorum. çünkü geçen sürede çok farklı bir şekil aldı zihinsel yapım aşk acısı filan komik geliyor. o zamanları düşünüyorum da nasıl nefes alamaz halde yaşardım... aslına bakarsan bu durum insanın kendisi ile alakalı. şimdi bir aşk acısı çekecek olsam o zamanlardakine benzemez. çünkü sen nasılsan hislerin de öyle açığa çıkıyor. o zaman öyleydim şimdi daha farklı biriyim.

neyse o dediğinden ben de yaşamıştım. bayağı uzun sürdü hemde 2-3 yıl kadar. o arada başka kimseye bakmadım bile. git gel hayat yaşandı ve ben o ayrıldığımla tekrar bir araya geldim. 9. yıl geçti şu an o yıllardan beri..

demem o ki; olmuyorsa olmaz zaten ama gerçekten birleşmişse kalpler dönüp dolaşıp birbirini buluyor. böyle yazıp çok bilmişlik yapmak istemem ama ben bu sevgi denen olayı böyle anladım böyle bilirim.

sonuç olarak dünya bundan ibaret değil. bir insanın her şeyi bir kenara bırakıp aşk acısı çekmesi belki de en büyük sahtekarlıktır. tadında bırakmanı öneririm, dilerim..