ak partililer bi bakın hele

Güpegündüz veya gecenin karanlığında,
Bir meydanda ya da sokak arasında,
Ama muhakkak dışarıda bir yerde,
inandığın şeyler için tek başına kaldıysan,
Ölümün soğuk yüzünü bir kere hissettiysen,
Evine dönememenin korkusunu yaşadıysan bir kere,
Ve en az bir kere şükrettiysen bir yerden sağ salim kurtulduğuna,
Rabia-tül Adeviye'yi de anlarsın, Güvenpark'ı da.

insana din olgusu yüzünden değil,
Sadece insan olduğu için değer verdiysen,
Savunmasız bir insanı öldürmesi sana yettiyse,
Katilin ideolojisini hiç düşünmediysen,
Zulmün her türlüsünü lanetlediysen,
Ve zalimin her türlüsüne karşıysan şu hayatta,
Kahire de birdir senin için, Hatay da.

Babaysan eğer, ya da anne, kardeş
Belki de ağabey,
Buna bile gerek yok aslında, bir insan evlâdından doğduysan.
Hadi ağaç kovuğundan çıktın diyelim, o halde bile,
Kalbin henüz kabuk bağlamamışsa,
Tüm detaylar gereksiz oluyorsa senin için
"Bir çocuk öldü" dendiğinde,
Esma'ya da hıçkıra hıçkıra ağlarsın, Ali ismail'e de.

muhafazid Mursi, ya da orjinal haliyle Morsi.
Aklıma bir anda "Esed" olan Esad'ı getirmiyor değil ama sadece basit bir çağrışım bu, altı boş.
Şurada doğmuş, bu okulu bitirmiş, o fikri savunmuş falan, bilmiyorum.
Beriki diğerini devirmiş, başkasını başa getirmiş ilgilenmiyorum.

Meydanları biliyorum sadece,
Bir meydanda canını korumaya,
Kafanı gözünü sakınmaya çalışırken,
Hakkını aramak nedir, biliyorum.
Ara sokakları biliyorum sadece,
Gecenin köründe bir ara sokakta ölüme ne kadar yaklaşabilirsin,
Biliyorum.
Evine dönememe korkusuna uzak değilim sadece,
Evine giden tüm yolların kapatılmasını,
Tanımadığın ama sana candan öte insanların yanına sığınmayı biliyorum.

Oradaki katili ismen tanıyorum sadece,
Ve burada gencecik çocukları öldürüp oradaki katili kınayanları görüyorum.
Eliyle her "4" yaptığında,
Elleriyle aldığı 4 canı görüyorum.

Güvenpark'ta kafasına sıktıkları Ethem geliyor aklıma,
Enerji içecekleriyle ayakta durabilen Abdullah,
Ezdikleri Mehmet geliyor aklıma,
Ali'ye attıkları son tekmeyi unutamıyorum.

10 metreden kafasına nişan aldıkları Mustafa'yı düşünüyorum sonra,
Hala uyuyan Berkin'i.

Ve iğreniyorum yüzsüzlüklerinden,
Onlar bir yerlerde konuştukça,
Açılışlara katıldıkça,
Hele ki utanmadan bizleri suçladıkça,
Hayasızca saldırdıkça katlettiklerinin ailelerine,
Ve zenginleştikçe tebaalarıyla,
Yaşadığım hayattan iğreniyorum.

Nefret ediyorum iki yüzlülüğün böylesinden,
Katillerin başka katliamlardan rant sağlamasından,
insanların acılarını o kanlı siyasetlerine alet etmelerinden,
Nefret ediyorum.

Ve anlamıyorum acı ayırt edenleri,
Katledilen çocuklarda dindarlık arayanları,
"Ateistse ölsün" diyen köpekleri.

Anlamıyorum burada katilleri desteklerken başka katillere lanet edenleri.
R4bia'lı gol sevinçlerinde bir başka coşup Taksim'e tahammül edemeyenleri anlamıyorum.

Siz, 6. filoyu kıble bilip namaz kılanların torunları,
Irak'ta katledilen insanların kanı kurumadı henüz ellerinizde.
Bilmiyorum sorun genlerinizde mi, ya da kalbiniz mi çürüdü ama,
Ne o sahibinizden öğrendiğiniz 4 parmak yakışıyor elinize,
Ne de Mısır'daki acıyı dillendirmek yakışıyor o salya saçan ağızlarınıza.

Siz, rant getiren acıları kullananların iflah olmaz destekçileri,
Din sömürücülerini peygamber bellemiş anlamsız kitle,
Bilmiyorum sorun genlerinizde mi, ya da kalbiniz mi çürüdü ama,
Nasıl bu kadar insanlıktan çıkabildiniz,
Anlamıyorum.