leyla ile mecnun

final bölümünde hüngür hüngür ağladığımı bilirim. ondan önceki bölümlerde de tam ağlamaya başlamışken beni güldürebilen bir yapımdı. yeni dizi aynı etkiyi yapamayacak maalesef. trt logosuna, oyunculara, mekanlara hepsine o kadar çok alışmıştım ki... yaşım çok değil, 19. lise 4'te yurtta ygs kampındayken etütten gizlice kaçıp izlerdik. ne anıları var bende. 20 kişi, lise 1'den lise 4'e kadar herkes. topluca güler topluca duygulanırdık. tabi kimse ağlamazdı, erkeğiz ya. ses çıkaran olursa hemen sustururduk. 1 saniyesini bile kaçırmak istemezdik. hayatımda bir diziye hiç bu kadar bağlandığımı hatırlamıyorum. benim kalbimde hep ayrı bir yeri olacak leyla ile mecnunun. duygularıma o kadar iyi tercüman olurdu ki. kendimi görürdüm dizide.

neyse daha fazla yazamayacağım. zira yine ağlamaya başlicam. şimdi son bölümün sonunu açmaya gidiyorum, biraz ağlamaya ihtiyacım var.

http://www.youtube.com/watch?v=9qbH3v_xA44