gerçek bir aşk hikayesi dinlemek

hayatın tozbembe olmadığını o romanı okurken gereğinden fazla ciddiye alarak düşünmeye başladım. bu sırada dershane başladı ve sanırım hızlandırma kursları diyorlardı ismine veya her neyse. derslerde genelde aktifimdir bilgi anlamında değil fakat sürekli bir açık arar bulur ve sınıftaki çocuklara, dersin hocalarına sarardım. beklediğim tek şey kendime vakit ayırabileceğim 10 dakikalık ders aralarıydı. genelde kitabı okurdum, unuttuğum zamanlarda da kalemim şu ana göre çok kıvrak olduğu için resim çizerdim. bir gün matematik dersinde-sözelci olduğum için matematik derslerini pek sallamazdım, geometri gibi- ergenliğin vermiş olduğu heyecanla che'nin resmini çiziyordum a4 kağıdına. matematikçi başıma dikildi neden padişahları çizmiyorsun diye sordu hani atatürk dese bir nebze anlayacaktım.