düzgün erkek tipi

nereye gidip ne yapılacağının hiçbir önemi yoktu eskiden, herhangi bir bahçe duvarının üzerine, topuklarımızı duvara vuracak şekilde bazende birbirimize dönük bağdaş kurarak otururduk. şimdi bakıyorum da kiminle bulunduğundan ziyade nerede bulunduğunun kaygısı sarmış insanları ve beyan etmek için hep varolan şehrin popüler mekanlarında diğerleri gibi kafa patlatarak özel bir şey yaşayabileceğini zannetmek tamamen düşsel yoksunluk. onlar gibi olamadık kendimize has aşıktık ve şimdi garipsiyorum insanları. neden bir ovada bir duvarda oturmak varken kendimizi dört duvar arasına hapsediyoruz. o beni sevmese de onunla fırtınalı bir günde bir şeytan tüyünün peşine takılmak isterdim ne kadar imkansız şey varsa o olsun isterdim ah bu huur çocuğu duvarlar.