bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

ardından, beyazıtta mardin-midyatlı birinin birahanesi vardır.
kapandı şimdi. orayı bilen vardır mutlaka.
oraya gittim. bütün paramla içtim.
dolaştım ardından bütün gün.
gece eve döndüm.

ne yapacağım ne edeceğim hiç bilmiyorum.
bu mide olayında doktor
-acı yeme, içki içme- demişti.
ağrılar yine başlamıştı amk.

belki çok saçma gelecek ama kız için aldığım kıyafetleri,
2 gömleği,
1 pantolanu,
1 montu, makasla kestim o gün.
nefretle attım çöpe.
evde ne kadar, çocukluktan kalma, din, namaz, dua kitabı varsa hepsini de attım.
sinir hali vardı, bir şeyler yapma gereksinimi duyuyordum ama hiçbir şey yoktu yapacak. oturup intihar edecek biri de değilim.

bir şey yapmam lazımdı. iş başvurularından dönüş olmamıştı. kıyafetlerin borcu da bir yandan dertti.
10 taksiti valideye yıktım.
ilk ikisini ödemişti.
gerisini de o ödüyordu.
kendimden utandım amk. kendi sıkıntılarımın sinirini, hırsını da valideye bağırarak, onu suçlayarak, ondan çıkarıyordum. yavşaklık tam olarak böyle bir şey.

böyle zamanlarda herkeste aynı şey olur. değişmek gerek diye başlarsın amk. bende de aynı mesele başladı ama gibtiğimin meselesi bir türlü kapanmıyordu aklımda.