+7
-1
kazık değilde çok boş yereydi ve aradan yıllar geçmesine rağmen adamın suratını dün gibi hatırlıyorum. görsem hiç tefekkür etmeden ağzına uçan tekme atarım. halamın kızının arabasıyla biyere bişeyler yemeye gitmiştik. daha doğrusu o beni zütürmüştü daha 18imde toy, bıyıkları yeni yeni sertleşen ve hayata karşı güzel idealleri olan bir çocuktum. yemeğimizi yerken hayatın önemine ve her anının kıymetinin bilinmesine, toplum içinde kesinlikle söz sahibi olunması gerektiğine, çalışmanın yücelmek olduğuna dair ortak fikir alışverişleriyle dünyaya en güzel pencereden bakıyor, keşkül yiyordum. derken tatlımızı yedik ve kalktık. arabaya yaklaşırken kel, elmacık kemikleri everet dağının zirvesindeki kayayı andıran huur çocuğu otoparkçı ücret istedi. yemeğe halamın kızı tuzlu bir ücret ödediğinden direk göğsümü ona doğru siper ettim ve çevik bir hareketle cebimden 20 lira çıkarıp otoparkçıya "buyur abi" dedim. ben paranın üstünü beklerken adam sevinçten ağlar halde, hıçkıra hıçkıra "abi bozuk yok" dedi.
işte bugün hayattan soğuduysam, yeraltı edebiyatlarıyla alkolik bir halde nihilizmin dibini yaşıyorsam bu durumun alt yapısını, temel taşını o huur çocugu döşedi.
amın rüzgarı. her aklıma geldiğinde sinirleniyorum amk
