obsesif kompulsif bozukluk ve anafranil

ikinci gün eve gelir gelmez yattım. ilacı içip içmemek arasında gidip gelirken nişanlım yarım içersem fazla sarsmayacağını söyledi. alışana kadar bu şekilde içersem rahat ederim diye düşünüp ilacı dişimle ikiye bölüp yarısını yuttum. yirmi dakika kadar sonra midemi bulandırmaya başladı ama çabuk geçti. yine zor uykuya daldım.

üçüncü günün sabahına uyanırken hiç bir zorluk çekmedim. kafam yerindeydi, midem bulanmıyor ve ağzım kurumamıştı. yani ilacı yarım içmekle hata etmiştim. ben böyle düşündüm. neyse işe gittim ve esnemelerim çok azalmıştı. gün boyu ilacı yarım içmenin pişmanlığını yaşadım. tam içip bir an önce büneyimin alışmasını istiyordum. öğleden sonra esnemeler yine başlasa da ilk iki gündeki kadar rahatsız etmedi. iştahım biraz olsun açılmıştı.

kafamda ilacı kullanıyor olmanın ve iyileşecek olmanın rahatlığı var. 25 sene mutsuz yaşamak... gerçekten bu tür bir hastalığı olmayan birisi anlayamaz. en mutlu anlarda bile bir keder çıkarmak. kısacası hayatının dıbına kendi gibinle koymak. işte ben ve benim gibi insanların genel sorunu.