1. 26.
    0
    ölüm bir ısırgan otu gibi
    sarmıştı her yanını...
    devrilmiş bir ağaçtı, ay ışığında gövdesi..
    uzanıp, bir damla yaş ile
    dokundum kirpiklerine..
    göğsümü çatlatırken nabzının tükenmiş sesi..
    sanki bir şakaydı bu!.. birazdan uyanacaktı,
    birazdan ateşi karıştırıp bir cıgara saracaktı...
    oysa ölüm, sadık kalmıştı randevusuna, ah...
    ···
   tümünü göster