ölmek zor mudur acaba

Biz ayrılalı 1 ay olmak üzere. Odamda eşyaları duruyor hala, cüzdanım da fotoğrafı her açtığımda karşımda. Unutmak istemiyorum çünkü ne kadar üzülsem de. Geri dönüşü olmadığından eminim aslında ama bi umut işte.
Dolabı açıp kıyafetlerine bakıyorum bazen bakmaya dayanabildiğim bir tek onlar var. Gördüğüm her fotoğrafımız ağlatıyor beni. Ben biraz fazla duygusalım bazı şeyleri aşmak benim için cidden zor. Bilgisayarda fotoğraflara rastlıyorum yanlışlıkla hemen kapatıyorum o anıları düşünmeye fırsat vermiyorum.

Bana bir mektup yazıp ayrılmıştı benden. Düşün 2.5 yılı geçmiş bir ilişki 23-24 yaşında insanlar mektupla ayrılıyor. En çok da o koyuyor zaten bana. Her gün birlikte olduğum, yüzünü görmeye doyamadığım insan yüzümü görmemek için mektupla ayrılmayı tercih ediyor.

Mektubu sadece o ilk kez elime ulaştığında okuyabildim sonrasında bir iki kez daha denedim ama daha önce hiç hissetmediğim garip bi duygu sardı beni. Kalbim sıkıştı sanki, iç organlarım çekildi ne bilim böyle bi içe doğru çöktüm illa ki anlayanlar vardır neyi kastettiğimi.

Benim aklımda ayrılmak gibi bir düşünce hiç olmadı, onun da aklında olduğunu hiç anlayamadım. insan ne kadar severse sevsin her zaman aklının bir köşesinde ayrılık fikri olmalıymış. Hiç beklemediğin anda öyle bir vuruyor ki benim gibi 1 aydır evden çıkamıyorsun sonra. Ayrıldığında ne yapacağını düşünmeli mesela insan, nasıl denir acil eylem planı gibi bir şey olmalı, hazırlıklı olmalı. Sen ne kadar iyi düşünürsen düşün maalesef her zaman kötü düşünen birileri var işte.