fiftisent

Filmi başa saralım… Okulun ilk günü. sınıfta Duygu diye bir isim var ama cismi yok. Merak tohumları hemen atılıyor. Kim bu? Ve sonunda tanışıyorum seninle Tabi tanışma dediğim hocaların seni kaldırıp, “adın ne, hangi okuldan geldi, babanın mesleği ne?” (Abi, oldum olası kılımdır bu soruya sana ne benim babamdan ya?) vs. vs. vs. Sonra ufak tefek muhabbetler,” kaç puan yaptın LGS de? Matematik nasıldı? Bi tane Aydın la ilgili soru vardı, ne ilginç dimiiiii?” (Yanlış anlaşılmasın, şimdi baktığımda ne kadar salakça gelse de bu soruları ben sordum J ) vs vs vs… Böyle böyle derken, Hz, lise 1 biti veriyor ve lise 2 geliyor. Geometri işlemeye başlıyoruz…Buradan sonrası şenlikli “bizim sınıfta Duygu diye bi kız var”dan, ”Duygu diye bi arkadaşım var”a geçiş yapıyorsun.. Tabi bunda, geometrinin ve çok sevgili Alaattin Altuntaş ‘ın (birey geometri nin yazarı) katkıları çok büyük.Ve bundan sonra gelsin kavgalar gitsin kavgalar.Bi küsmeler bi barışmalar.(bunları ben yapıyorum tabi Duygu kimseyle küsmez,ben öyle kendi kendime küsüyorum, onun haberi yok!) Ve geliyoruz son yıla. Test mest derken artık o kadar kavga olmuyor haliyle (ah şu öss). Daha az konuşuyorum, daha az şey paylaşıyorum. Zaten az buçuk tanıyoruz birbirimizi, daha da ileri gitmiyoruz…. Neyse, uzattım galiba biraz Ama söyleyeceğim bişey var sadece. Ben bu filmi bitirmek istemiyorum.. BiLGEHAN