endüstri okuyorum çok pişmanım

üniversitede ilk senelerinde okulunu, bölümünü,insanları beğenen görmedim henüz.bu bölüm bana hitap etmiyor, bölümümden çok pişmanım, acemilik etmişim bu ne biçim bölüm sebepleri ile okulu bırakma düşünceleri sadece işin bahanesidir. bunun tek sebebi üniversite bu muydu amk demenizdir.o afallama halidir.ne umduk ne bulduk halidir.bin bir hayalin yerini sıkıntı almıştır. eskiden hayatım daha iyiydi amk bu ne böle dedirtir.bu dönemi atlatırsanız mutlu huzurlu bir üniversite dönemi başlar.ilk başlarda;yıllardır yaşadığınız şehirde, okuduğunuz okullarda olduğu kadar çok tanıdığınız olmadığında önünüze gelenle samimi olursunuz, sonra benim ne işim var lan bu insanların arasında diyip etrafınızı beğenmezsiniz, üniversite başlamadan önceki hayallerinizin kıyısından bile geçmediğinizi görünce yanlış başlangıç yaptım her şeyin sebebi bu dersiniz,o şehri sürekli sorgularsınız,ama sorunu hiç kendinizde aramazsınız. üniversite mücadeledir, mücadeleyi öğrenmektir.bu ayda 10.000 lira harcayan için de geçerlidir,1.000 lira harcayan için de,500 lira harcayan için de.aynı hisleri yaşamıştım. yurtta sadece 3 gün kaldım. ordan özel yurtalara. ordan ev arkadaşlığı derken artık tek kalıyorum. yurtta kaldığım ilk gün aklıma hiç gelmezdi tek başıma yaşadığım bir evde kalacağım.şu an etrafıma baktığımda ise üniversite okuduğum şehrin yerlisi olan arkadaşlarım üniversiteden arkadaşlarımdan daha fazla. buralı gibi oldum. takıldığım yerler olsun, bulunduğum semt olsun, eğlenmem olsun,her şey yolunda. aynı bahanelerle öncesinde okul bırakmışlığım da vardı.bu ikinci üniversitem.o yüzden diyorum bu bölümden, okuldan,insanlardan hoşlanmama olayı sadece sana ait bi durum değil. hatta hoşlanmadığın insanlara sorsalar onlarda aynı hisleri hissediyordur.