sahhaftan aldığım eski roman hayatımı sikti

o evden ayrıldıktan sonra, serhatla beraber genel bir tekrarını yaptık olanların. uzun uzun konuştuk. ikimizde adamların samimiyetine inanmıştık. hatta evden ayrılırken birbirimizin telefonunu alacağımız sırada, nejdet abiye dönüp, abi senin numaran zaten var bizde ehehe diye espri yapınca herkes birden gülmeye başladı. sanki akraba ziyaretinden ayrılıyor gibiydik.

ertesi gün benim telefonuma mesaj atmışlar, bu hafta içi haber bekleyin diye. o mesajdan sonra bir hafta boyunca ne onlar aradı ne de biz aradık. hatta aramak için düşünmedik bile acaba bir arayıp sorsak mı diye.

ikimizde korkuyorduk. eğer bir daha aramasalardı bizi adım gibi eminim ki bu olayı unutup, kapatacak, bir daha asla onlarla iletişime geçmeye çalışmayacaktık. hatta içten içe inşallah aramazlar diyorduk. yani ben kendi adıma öyle umuyordum. ama öyle olmadı, aradılar.

özetle: yarın gece kartal marka bir arabayla, altı kişi o köye gidecektik.

işte başlıyorduk sonunda...