fakir olduğumuzu anladım

edit:lan bir çırpıda okursunuz 2 dakikanızı almaz be siz bari gibleyin...

ben 20 yaşındayım.
izmitte okuyorum aslen afyonluyum.
amcamın komşuların eski şeylerini giyerim hiç kendime kıyafet almadım bu yaşıma kadar çoraplarım donlarım bile bir başkasınıdır.
üniversitede çok sıkıntı çektim siyah bir polarım vardı hep onu giydim artık utanıyordum bir kıyafet ile birsenem geçti geçen senede o vardı.
lc waikiki ye gittim birikmiş 30 liram vardı kendime bir polar alayım dedim
çok güzel şeyler vardı
fiyatları hep 50 -60 lira.
aynı üniversiteyi kazanan komşu kızı özlem girdi naberleştik,30 liraya bir kazak beğendim onu denedim geldi o da baktı nasıl olmuş sanki biraz dar olmuş dedi bir sürü güzel şeyler var onları alsana dedi getirdi o reyona bak bu çok güzelmiş dedi bende elimle hani o solo mu ne bi tuvalet kağıdı vardı hem yumuşak hem hesaplı diyordu para işareti varya böyle orta parmak ile baş parmağı birbirine sürtüyorsun öyle yaptım güldüm.
oda aa dedi 80 lira para mı ya 3 tane alacağına bir tane adam gibi al hem bu sana çok yakışır dedi.
yok kalsın dedim.
oda bak 50 lirasını ben 30 lirasını sen ver dedi
dünyam başıma yıkıltı patavassız laz.
yok ya falan dedim 2-3 dakika beni ikna etmeye çalıştı yok falan kızardım bozardım.
hemen konuyu değiştirdim sen ne aldın pijama dedi 100 lira vermiş yatmalık şeye.
neyse hıım iyi dedim güldüm sahte sahte.
neyse bak dedi alsaydık falan yok falan derken muhabbet uzadı ben çıkayım hadi sonra görüşürüz dedi.
reyonda duran çıtır kızlar falan hep güldü.
adamlar kendi arasında kahkaha atıyordu.
telefonumun sahte aramasını etkinleştirdim aa tamam abi falan dedim. kendi kendime lan sahte aramada bile tamam sevgilim tamam canım tamam ceren falan diyemedim tamam abi geliyorum dedim halbuki kimseylede konuşmuyorum...