bu başlık da benim olsun mu lan

bu aralarda genel düşüncelerim şöyleydi
-hayatın bi anlamı yok, biz kendi kendimizi avutmak için anlamlar yüklemişiz
-değerler değersizdir (saygı vb)
-tüm hareketleri kendi çıkarlarımız uğruna yaparız
'->arkadaşlık karşılıklı çıkarların sağlanmasıdır
-konuşmak gereksiz
-her şey sorgulanmalıdır
-medeniyet olmasaydı hayat çok daha güzel olurdu
-sistemin amk (ergenlik işte)

bakınca genel olarak toplumun düşüncelerinden farklı, böyle olunca baya sorunlar çıkıyo. arkadaşlarımdan kopuş olsun sınıftaki gerek derslere gerek hocalara karşı olan tavrım olsun herkese batıyodu. milletin bana nasıl davrandığı umrumda değildi de bu düşünceleri kabullenememiştim, ben de kötü hissediyodum. neyse felsefeye kendimi çok kaptırmıştım ve büyük bi yazar, filozof olmak istiyodum. okulun bu konuda bana kattığı pek bi şey de yoktu ve bu yüzden okulu bırakmayı düşündüm. genişçe düşünüp mantıklı bi karar olmasını istedim ve rehberlikçinin yanına gittim konuşmak için. dedim böyle böyle ben okulu bırakmak istiyorum falan. kadın da babamın numarasını aldı bi şeyler konuştuk onunla falan, sonra babam bi kaç gün sonra pgibiyatriste gidiyoruz randevu aldım dedi, hobaa ne alaka lan?