bu başlık da benim olsun mu lan

bu aralar aklım başıma gelmişti dediğim gibi fakat babamla aramızda bi düzelme olmadı hatta gittikçe kötüleşiyoduk, çünkü ben ahlak anlayışım üstüne düşünüyodum hep, babam da inanmadığımı falan öğrenmişti artık ve dediğim gibi geri kafalı bi adam. atletle balkona çıkma diyo aq ne alaka lan nolacak sanki kime ne zararım var, böyle ufak tefek şeylere bağırıp çağırıyo falan. bi şey konuşuyoruz "işte insan kafayı yiyince" falan diyo ama en önemlisi "bu ev 4 kişi ve ailenin huzuru bi kişiden daha önemli" yani diyo ki huzurumuzu bozuyosun, gibtiri çekerim sana falan. kötü hissediyorum ben de doğal olarak küçüklüğüm hep babamla geçti çünkü uyurken uyanırken okumayı öğrenirken sürekli birlikteydik, birden böyle sevgisinden şüphe edince kötü hissediyodum yani.. işte ne bileyim "dinine milletine hayırlı olmayan evlat naparsa yapsın benim için değersizdir" falan demeler. neyse bi gün yine rutin ahlaksız tartışmamızda "bu evin kuralları var ya uyarsın ya da gibtirolur gider kendi hayatını kurarsın!" diye bağırdı. öylece kaldım lan, bu kadar mı değersizdim, kendinden farklı düşünceleri kabullenemeyecek kadar geri kafalı mıydın baba? ve ayrıca babam ilk defa bana küfür etmişti.. atara atar gidere gider yapamadım korktum. ilaç içiyorum işte daha ne istiyosun deyip gittim sadece sonra başka bi gün okuldan mı aramışlar nolmuş eve geldi gel gidiyoruz dedi bindik arabayı evin ordaki bi parka gittik oturduk.
-evet anlat bakalım derdin ne senin, ne yapmaya çalışıyosun?
+bi şey yapmaya çalışmıyorum, yaşıyorum öyle (hafif bi gülümseme vari soruya bak gibisinden)
-bana kelime oyunu yapma napıyosun sen amacın ne? (hafif sinirlenerek)
+valla şu an hiçbi amacım yok, belki de sorun da burdadır. eskiden bi amacım vardı ama o amacın yalan olduğunu öğrendim, amaçsız kaldım (dinden, öbür dünyadan bahsediyorum)
...
-kendine çeki düzen ver bak, benim evimde yaşıyosun ve benim istediğim gibi yaşamak zorundasın
+ben senin oyuncağın falan değilim, ben de bi birey oluyorum artık farkında değilsin heralde. insanların kişiliğinin oluşmasında aile tek etmen değil bu yüzden seninle farklı düşüncelerde olabilirim, ee nolmuş yani? senden farklı düşündüğüm için beni sevmiyosan zaten o sevgiye sevgi demem ben. sevgi dediğin ne olduğuna kim olduğuna bakmaz, çıkarlara dayanmaz. ha sevmek zorunda da değilsin zaten, babam olmasaydın seni hayatta sevmezdim ben, hoş şimdiki sevgimin ne kadar gerçek olduğunu da düşünmüyo değilim...
-hiç, senin için sevgi ne ki sanki! se--
+hayır benim için sevgi önemsiz falan değil, sadece herkesin ağzına sakız olan sevgi sözcüğü benim bahsettiğim sevgi değil, bi kişiyi sadece ailemden olduğu için seviyosam bu sevgi bana toplum tarafından aşılanmış sevgidir içten değildir, bu sevginin bi değeri yoktur. Ama çıkarlarınla çatışan bi sevgi besleyebiliyosan birine, işte bence bu sevgidir (babam burada öyle bi sevgi mi varmış amk gibi bi bakış attı) mesela ceren… dedim
yazıklar olsun konulu bi şeyler geveledi
Sustum.