bu şehre ne umutlarla gelmiştim halbuki

Neyse üçbuçuk ata ata bizim serhatın kümesten bozma evine geldik. evin anasını gibmiş oç yerde gazete kağıtları bira şişeleri fink atıyor. beni kovalayan herif bu evde olduğumuzu bilse mikrop falan kaparım diye çıkmamızı beklerdi herhalde. daha önce hiç gelmemiştim bu eve.
Içeri girdik serhat ekli koluğun üstündeki muz kabuklarını bir kenara itip oturmayı başardı ben ayakta kaldım.
ama biraz da olsa rahatlamıştım. karnım zil çalıyordu. lokantada birşey de yememiştim. kanka dedim evde yiyecek birşey var mı ?

dedi buzdolabını aç ne bulursan ye

öyle bir diyor ki bin sanırsın buzdolabı ağzına kadar dolu. karnım da aç ya zaten.

Ben buzdolabını bir açtım amk yenilebilirhiçbirşey yok. buzluk belki de haftalardır yüksek derecede çalışmaktan buz tutmuş küçülmüş.alt rafta bi köfte var ama şaftı kaymış yiyin beni artık huur çocukları der gibi bakıyor bana. son kllanma tarihi geçmiş peynirle de selamlaşıp dolabın kapağını kapattım amk.