yanlışlıkla kuzenimi siktim pişman değilim

korkudan hışımla ellerimi omzuma doğru zütürmüş, aynı örümcek fobin olupta omzundaki örümceği korkuyla uzaklaştırmak gibi oraya dokunan elide kenara doğru refleks olarak silkelemiştim, aynı zamanda arkamı dönmüş geri geri bir kaç adım atmıştım. az kalsın tökezleyip kırdığım vazonun keskin porselen parçalarının üzerine düşüyordum. arkadaki klozetin yanına kadar geri geri gelmiş, klozetin kapalı kapağına bacağımı çarptığım zaman ancak durabilmiştim. nefes nefese kalmıştım. ayakta, duvarın dibinde heyecanla kapının oraya bakıyordum. dairede sadece banyonun loş ışığı açıktı. banyodan çıkan bu loş ışık tüm daireyi belli belirsiz şekilde aydınlatıyordu. görünürde kimsecikler yoktu. duyduğum tek ses ise hızlı hızlı soluk alıp vermem ve kalbimin saniyede 3 kez atmasıydı.