orhan gencebay

hayatımın her anında vardı bu adam.

haydarpaşa da o kız beni reddettiğinde ağzımda onun bestesi vardı.

nereye gideceğimi nerede tutunacağımı bilemediğim içerenköy sokaklarında o yürüyordu yanımda.

korkularla gidip geldiğim rize otobüslerinde kulağıma fısıldıyordu karmançorman.

bir müşteriden diğerine koşturduğum anadolu yakası sortilerinde her müşteriden sonra terapiyi o yaptı bana.

konuşmayı ondan öğrendim ben.

şarkı söylemeyi ondan.

sevmeyi ondan öğrendim. ( onun hümanizmi yüzünden ağzıma sıçtı şıllıklar )

onun çizdiği kadını aradım durdum.

onun sayesinde tanıdım aradığım kadını. bulunca onun sayesinde hemen tanıdım. onun sayesinde sadık kaldım. onun sayesinde iyi bir baba olacağım.

bir kez gördüm. salaktım o zamanlar. konuşamadım.

gidip iki muhabbet etmek mümkünken korkumdan gidemedim yanına.

dünya herkes için bir film. herkesin bir senaryosu var. benimkini kesin orhan gencebay yazdı eminim.

bir yandan sevip bir yandan nefret ediyorum ondan şimdi.

acımasız kapitalizmin içinde bir romantiğe çevirdi beni.

tanıdığım güne lanet olsun.