psikoloji içeren bir hikaye

Derslere olan alakasızlığım devam ediyor ama aldığım notlar bazı öğretmenlerin kafasını karıştırıyor daha çok denetlenen üstüne gidilen biri oluyorum ama bu da beni çok daha fazla sıkıyor ve son kalan bağlarım neredeyse kopma noktasına geliyor ta ki bir gün sınıf öğretmeninin bize sorduğu bir soruya kadar!

-“bir gün okulda kendinizi nerede hayal ediyorsunuz? “

Kimi başarılı olmaktan, kimi okul futbol takımının kaptanlığından, kimi müzik gurubu kurmaktan bahsediyor, sıra bana geliyor ama hoca için sadece bir formaliteyim sadece soruyu sormak için soruyor tüm samimiyetimle cevaplıyorum,

“hemen okulun girişinde bulunan okul birincisinin adının yazdığı onur tablosunda ismimin yazılı olacağı günü.”

O an bana öyle bir bakıyor ki, hiç gerçekleşemeyecek bir hayali hayal etmenin nasıl bir zavallılık olduğunu yüzüme vurur gibi. Hiç bir şey söylemiyor sadece gülümsüyor biraz acıyarak biraz da alay eder gibi..

Eğer nefret etmek bir enerji kaynağı olsaydı ülkenin 1 yıllık enerji kaynağını karşılayabilecek potansiyele sahip olurdum.