kimse temiz değil şu amına kodumun

dünyasında. hiç kimse. herkes kendi çıkarının peşinde. işin en kötü yanı çocukluk hayallerimizin yıkılmasının ardından bunlarla karşılaşmak.

ben tek düze bir insandım. biraz koyu müslümandım. güneş her doğduğunda birgün şeriatin geleceğini umut ediyordum. ileride yabancı bir kadınla evleneceğimi, basketbolcu olacağımı ve karımın müslüman olacağını, bir ömür mutlu yaşayacağımızı hayal ediyordum. en büyük hayallerim bunlardı. mutlu bir yuva, iyi bir aile tablosu, güzel bir yaşam.

ancak zamanla sorgulayınca ve yaşayınca farkettim ki bunlar olamayacak. birincisi islam yalandı. inanıp inanmamanız gerçeği değiştirmez. ne yazık ki yalan. ne yazık ki. keşke gerçek olsaydı da yıkılmasaydım. artık güneş boş bir ışık ve ısı kaynağıydı benim için. hiçbir umut taşımıyordu. bunun yanında beni daima sevebilecek bir kadın yok. böyle biri hiçbir zaman olmayacakta. zira kapitalizm insanlığı yemiş durumda. artık insanlar birbirlerinin rütbelerine, sosyal statülerine ve dış güzelliklerine aşık oluyor. bu ise dünya genelinde boşanma oranını artırıyor. çünkü insanlar geçiciliğe ve anlık güce aşık olmuş durumda.

herkes "çok haklısın böyle olmamalı" diyor ancak herkesin aşkı bu devingen güç. dünya benim istediğimin çok dışında dostlar. keşke bir zaman makinası olsada geçmişe gitsem. insanların daha mutlu olduğu zamanlara.