uçurtma avcısı

bu kitap okuduğum en sürükleyici kitaptı diyebilirim , yazılacak o kadar çok şey var ki , bir tanesini unutacağım diye korkuyorum.

kitabı okurken adeta içeriye girip bir film izlemeye koyuluyorsunuz , sayfaları çevirişimi, kitap okuduğumu bile unuttuğum anlar oldu. adeta kitap okumadım kitabın içerisine girip oralarda dolaştım.

anlatımda ki düzgünlük ,müthişti , her anlattığı olayı kitapta daha sonra kullanmayı becermişti yazar-kitabın konusu da zaten buydu-

beni en etkileyen yer ise ikinci kez anlatışında 'hasanın narı alıp kafasına vurması ve mutlu oldun mu deyişiydi gerçekten burada gözlerim doldu'

süreyyanın birlikte kaçtığı erkeği , asef veya veli bekliyordum-kemal galiba ölmüştü yolculukta yada veli tam hatırlayamıyorum şahsı- asef çıkacağına ve hikayenin oradan ilerleyeceğine baya bir inanmıştım ama çıkmadı sonra da kendime vay be yazar klişelerin dışına çıkmış dedim. sonra asefi ramiz dayı gözlükleriyle buldum ama bu bir klişe değildi bence

sonra banyo muhabbeti, sohrabın ilk banyoya girdiğinde daha bölye bir ipucu bile vermemişti ama orada öldüğünü sandım ve kitabı bırakıp duygu burhanının içine sürükledim kendimi daha sonra ise korkulacak bir şeyin olmadığını hisettim ta ki ikinci banyo vakasına kadar

yazar bunu gerçekten yapacak mıydı ? bu kadar hüznün içinde sohrabı da alacak mıydı ?

hastane dualarında ise kendimi buldum , anneannem için tanrıya dua etmiştim bu güne kadar zayıf olan inancım için özür dileyip eğer onu bana bağışlarsa hayatım boyunca ona kulluk edeceğimi söylemiştim ama bir kitapta değildim.

pgibolojik kitaplar kadar benim usumda iz bırakmasa da-suç ve ceza- hayatımda önemli bir yere sahip olduğunu düşündüğüm romandır , yazarın ellerine sağlık

edit:filmini izledim başları güzeldi sonra içine sıçmışlar hayır tamam kitapla film aynı kefeye konmaz tabiki ama oyunculuklar berbat filan yani filmden hiç tat alamadım

son olarakta yazar , rus düşmanlığını baba cana yüklemişti , emir de kendisiydi kendisinden kesinlikle izler taşıyordu