1. 26.
    0
    omzundan yardım alarak araca doğru yürüyoruz. biraz daha sakin ve güvende hissettiğimden olsa gerek algılarım açılıyor.

    bana yardım eden adamın üniformasının paçası yırtık kan izleri var. askerlere yaklaşıyoruz onlar beni araça yerleştiriyor. askerlerin ellerinde ve üzerlerinde de kan izleri var. sürekli camdan dışarı bakıp bişeyleri kontrol ediyorlar.

    gariplik olduğunu farkediyorum. derdimi anlatmaya çalışırken rütbeli beni susturuyor. "biliyoruz biliyoruz... asyada bilmeyen kalmadı zaten diyor" ben iyice meraklanıyorum benim başıma gelenleri bütün asya nereden bilebilir ki?
    ···
   tümünü göster