+2
Hiç bir şey düşünmek istemiyorum ve çok yorgunum bir şey yemeden hemen uyudum. Sabah olmuş içime okula gitmek adına en ufak bir istek yok ama yanlış anlaşılmamak adına gitmek zorundayım. Üstümü giyinip evden çıktım, okula gelip direkt kantinin yolunu tuttum, Bahar’ın gelip gelmediğini görmeliyim hem de bir şeyler atıştırmam gerek. Kantine girer girmez gözlerim Bahar’ı aradı ama göremedim bir şeyler alıp çayımla birlikte boş bir masaya geçtim. Atıştırmaya başladım bir yandan da çayımı yudumluyorum o sırada bir el omzuma dokundu kafamı kaldırmamla Bahar’ı gördüm,
-“Günaydın, nasılsın?”
-“Günaydın”
Yüzünde ki gülümseme alışık olduğum tavrıydı gün akşama dair en ufak bir iz bile taşımıyor, bu izi benim taşımam büyük bir aptallık olacak o yüzden hiç bir şey olmamış gibi davranmalıyım.
