1. 26.
    -1
    ev arkadaşının yatma vakti gelmişti artık. belki de durumun farkına varmıştı ya da başroldeki kızımız vaziyeti ona çaktığı bir işaretle bildirmişti. her neyse, o gece bizi yalnız bırakması allah'ın emriydi.

    başbaşa kalmıştık sonunda, ancak goygoy muhabbetin had safhalarındayken bir anda ciddileşmek abzürd kaçacaktı. ne yapacağımı bilemedim bir an. hatta "ben bunu gece yatağa atarım gerisini gibtir et" moduna girdim bir an. ama bir gerçek vardı beyler, o anın büyüsüne kapıldığımdan bunu düşünmek bile istemiyordum nedense: o gece alacağım hiç bir zevk, kendimi kendime kanıtlamaktan daha fazla tatmin etmeyecekti beni...
    ···
   tümünü göster