ablam ben abim ve saçma bir hayat

buse yanıma geldi.

-iyi misin?
-evet.
-sen neden hep dayak yiyorsun.
-ne dayağı, numara yaptım, okuldan uzaklaştırma alsınlar diye.
-ya git god ya, korkaksın işte. ben korkak bi erkekle olamam kusura bakma, a erkek dedim pardon.
-tamam.

kız haklıydı, ben korkağın tekiydim. bu olaydan sonra vücut yapmaya başlamadım, kicktaksa felan da başlamadım, bi kız için değişmeme gerek yoktu, zaten huurydu, knight oynayan kızdan hayır mı gelir amk.

samet yanıma geldi.

-kanka kafa yemişsin?
-evet numara yaptım.
-ya bi gibtir git.

bu yediğim ikinci gibtir olmuştu, artık bıkmıştım ezilmekten. en yakın arkadaşımın hulusinin yanına gittim, bugün bi farklılık yapmıştı, şaka şaka hala uyuyordu. hulusiyi çok seviyordum. saftı, temizdi, kimseye zararı olmazdı çocuğun.

-hulusi kanka uyan artık lan.
-dur oğlum ya git başımdan.
-sen neden böylesin lan?
-nasılım?
-oğlum biraz konuş bir şey yap amk. full yatıyorsun. ne yapıyorsun evde?
-uyuyamıyorum.
-neden?
-boşver.
-söyle işte lan, kardeşiz biz amk. -yalan-
-kanka annem ile babam sürekli kavga yapıyor, uyuyamıyorum bütün gece, ne yapacağımı bilmiyorum, onları düşünmekten hiç bir şey yapamıyorum. ya ayrılırlarsa.
-ayrılmazlar kanka.
-ne desem bilemedim ki..

gerçekten ne diyeceğimi bilememiştim. hiç aklıma gelmemişti böyle bir şey olacağı. hiç bahsetmiyordu ailesinden. içim bi tuhaf oldu, fazıla bana simit ayran ısmarlamasını söyledim, kabul etmedi.