kimsesiz kaldım

ne yazmalıyım ki? oturup ağlamak istiyorum. tekrar, tekrar ve tekrar. kaçmak istiyorum ama yapamıyorum. her nokta dönüyor dolaşıyor aileye bağlanıyor. tüm bu sevgi saçmalığına inanmasam bile kendime gitme hakkını veremiyorum zaten gidecek gücüm de yok galiba.

hayatta hatırlamak istemeyeceğim çok şey var, her şey sıfırdan başlasa ve kendimi yalanlarla değil doğrularla tanıtsam. insanlar benim kadar yargılayıcı bir tutuma sahip olmasa ya da ne bileyim tüm bu yıkımın içinde biri elimi tutsa, beni bilen, beni seven biri. dost, sevgili farketmez. sadece yanımda karşılıksız sevgiyle dursa. en kötü an geldiğinde beni güldürse biri.

bir gün uyandığımda mutlu kalksam, o gün için biraz umut olsa içimde. ne diye bunları söylüyorum gene, ne diye gözlerim doldu?

her şeye rağmen şu evde bir derin nefes alsam, içimi rahatlatan bir nefes.