hayatımın sf ile nasıl sikildiğini anlatıcam

sonraları bu mevzu büyüdü.
tahta korkusundan evrilip daha genele yayıldı.
artık başkalarının yanında bir şeyler yiyip içme durumu benim için bir illet haline geldi.
bu bir kabustu benim için.
tam anlamıyla bir kabus.
evde sıkıntı yoktu. ailemle beraber normal şekilde yemeğimi yiyordum.
ama başka birisi de olaya dahilse ne bilim en yakınımdan amcam olsun halam olsun bunlar olaya dahilse titremeye başlıyordum.
kaşığı ağzıma zütürürken tir tir titriyordum kalp atışlarım deli gibi artıyordu. ağzım kuruyordu.
sanki savaşa gidiyordum. sanki ölecektim. hiçbirisi değildi. sadece yakınlarımla yemek yiyordum. ama hep temelde rezil olma korkusu vardı.
bu illet düşünce nerden peydah oldu beynime bilmiyorum. ama bu korku daha da titrememe vesile oluyordu. ne olduğunu anlayamadan bunun pençesine düşmüştüm bile.