ölüm hayatın bir hediyesidir bize

ölmek.
bitiş, karanlık, yok oluş.
belki de bir başlangıç. yeni bir hayata.

insan doğarken ölür aslında. anne karnında bir bilincimiz olsaydı ve oradan çıkacağımız için endişelenseydik "yok olacağım çünkü buradan gidiyorum" diye. ne kadar aptalca olurdu değil mi? ama neden böyle bir şey derdik çünkü gerçeği bilmiyor olurduk.

ölümde bir doğum gibi aslında.
biz toprak ananın bağrında bir kaç damar ve kanla bağlıyız aynı bir bebeğin annesine göbeğinden bağlı olması gibi. gün gelecek bu bağlar kopacak ve çok uzaklara gideceğiz.
belki de hiç bir şey hatırlamayacağız bu günlerimize dair.
hangimiz annemizin karnında ki hayatımızı hatırlarız ki?

belki de bir son olacak kim bilir?
hiç doğmamış çocuklar gibi, hiç olmamış. bir yerlerde bekleyen. var olmayı bekleyen çocuklar gibi olacağız.
ölüm işte.
hayatın bir hediyesi ne çıkacağını bilmiyoruz.
zaten hediyeyi bilsek bir manası kalır mı?
hediye olur mu?