3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

o gün içimde bir buhran vardı. sınıftan çıktım kapının tam karşısına yürüyüp yerdeki toza aldırmadan sırtımı duvara verip yere oturdum. şimdi o sırada neyi düşündüğümü hatırlamıyorum. hiç bir önemi de yok. bu anın kutsallığının düşündüklerimle ya da yaptıklarımla hiç mi hiç ilgisi yok. o anı değerli kılan kadından başka bir şeyin olması mümkün değil

gözlerim önümde ve koridora döşenmiş mermer taşların çizgilerini takip ediyorum, koridorun bittip merdivenlerin başladığı yere kadar. çizgiler ilerledikçe başımı havaya kaldırıyorum. ağır ağır. bir mermerden diğer mermere. çenem yere paralel oluncaya dek devam ediyorum ve donup kalıyorum.

kadın merdivenlerin başında durmuş. kıpırdamadan bana bakıyor. o an içimden geçiriyorum " daha evvel de böyle bana bakmış mıydı hiç?" diye ve aklımdan geçenleri unutuyorum. iki koca göze kenetlenip kalıyorum.

utanma yok, gözleri kaçırmak yok, dehşet verici bi güzellik görmüş gibi, tanrıyı görmüş gibi kalakalıyoruz. bakışlarımız sarmalıyor birbirlerini, denizin ortasında bir girdap gibi