istediğiniz kadar liseli diyin umrumda mı

ben her gün okula giderken sabahın 5'inde farelerin cirit attığı yerden yürümek zorundayım hemde yalnız, tek başıma..

herkes öğle tenefüsünde ana babasından aldığı harçlıkla arkadaşlarıyla toplanıp hep beraber kantinden ekmek arası şeyleri cappy ile zütürürken, ben bir köşede dünden kalan hamurişini sırf annem mutlu olsun aç kaldığımı bilmesin diye yavan yavan yemek zorundayım..

evet onlar, sizler her şeyin en son çıkanını arzular ve bunun için ana babanızla kavgalar ederken, ben babamın bana kalem defter kitap bile alamayacağını bildiğim için ağzımı açıp bir kere olsun onu utandırmam...

evet ben bir liseliyim inkar etmiyorum bunu. ama tek ricam dostluğunuzu yansıtıp beni de aranıza almanız.. sosyal kimliğimi umursamayarak benimle gülüp eğlenmeniz..
eğer bu bile çoksa şu hayatta bana, kahrolurum dostlarım, abilerim..

şimdi ağlıyorum ancak mutluluktan çünkü ilk kez kendini ifade ettim, bunu okusanızda okumasanızda...