3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

herkes sıfırdan başlamaktan bahseder. yeni bir sayfa derler. yeniden doğuş derler. ben korkuyordum. yeniden başlamak muazzam bir kudret gerektiriyordu ama ben içimde o dermanın olduğundan şüpheliydim. bir kadının peşine takılıp kasabamdan ayrılmaya karar vermiştim. benim gibi bir korkak için fazla cesurcaydı bu karar. gidebilmem için karşıma çıkan bütün engelleri aştım. son engeli aşana kadar içimde bu denli hissetmemiştim korkuyu. ben galiba hep o engellere güvenmiştim. içten içe kendime hep başaramayacağımı söyledim. ayrılıp gitmek yaşadığım yerden bir fanteziden ibaretti belki de benim için. şimdiyse cebimde biletim elimde bavulumla bindiğim otobüsü canlandırabiliyordum kafamda. kanımı donduruyordu bu.

kadına sarılırken korkuyu bu kadar derinden hissetmemiştim hiç. ama duyduğum son sözler bana kim olduğumu, koca evrende kapladığım mikroskobik alanı hatırlatmıştı. ben bir hiçtim. boyundan büyük işlere kalkışan bir hiç. rüzgarda savrulan ve nereye konacağını bilmeyen toz zerresiydim. bu defa belirsizlik hayatımın tümüydü.

aklımdan bunlar geçerken ben, gün ortasında kafama battaniyeyi çekip uyuyarak ruhumu saran iğrençliklerden kurtulmaya çalışıyordum.