1. 26.
    0
    ona bakmaya devam ederken arkasını dönüp baktığını gördüm. bana baktıktan sonra tam sokağın girişinde köşede durdu.

    evet kesin olarak beni beklemeye karar vermişti.

    son fırsatı verdi bana.

    kendimi toparladım , yürümeye başladım..

    ama ekgib bir şey vardı ; ne diyeceğmi hiç düşünmemiştim. kendi kendim "düşün ulan çabuk 10 adım kaldı" diye saksıyı zorluyordum.

    yaklaştıkça yaklaştım , her bir adım daha da soğuk terlere sebep oluyordu.bir dişiye karşı hiç bu kadar stres yapmammıştım.

    aslında her şey basit ve kolaydı.

    o istedi beni , o uyudu omzumda , o ilk adımı attı.

    neden geriliyordum ki ???
    ···
   tümünü göster