başka boyut gezintileri

ormandayım. Ayakta beyazlara bürünmüş halde. Kafamı yukarıya kaldırdığımda yeşil ağaçlar ve ötüşen kuşlar görüyorum. Etrafıma bakınarak yürümemin ardından patika karşıma çıkıyor. Mutluluk belki biraz da huzur. Suratımda gülümseme... Birini bulurum ümidiyle patikayı takip ediyorum. umduğum gibi karşıma biri çıkıyor. uzaktan sesleniyor bana.

-Gel buraya kardeş! diyor. Ona doğru koşar adımlarla gidiyorum. Bir terslik... koştukça mesafe hiç kapanmıyor. halen aynı uzaklıktayız. Nefes nefese kalıp duraksıyorum ve dizimin üzerine çöküyorum. Onu görebilmek için kafamı yeniden kaldırdığımda bu kez göremiyorum. ortalıktan bir anda kaybolmuştu. -Yetişemedim diyerek kendime bağırdım. O sırada omzumda bir el... Hoş geldin kardeş diyor bana. Baktığımda güzel yüzlü biriydi. Sakallı ve yeşil gözlü. Elini uzattı ve elimi tutup kaldırdı. Gel bizimle yemek dedi. peki dedim. Tam o sırada karşımda bir kapı. Hayretle kapıya bakındım. o kapının orda olmadığından şüphem yoktu.