aşıkken yaptığımız mallıkları yazıyoruz

felaket bi ayrılık yaşamıştım..
3 ay 1 gün sürmüştü..
3 ay 1.gün sonunda başka bi ilişkiy başlamıştım..
ilk bi kaç gün kendimi kandırmıştım..
ama
bu yeni ilişki beni daha çok yormuştu..
zorakiydi..
ayrılığın 3 ay 8. günü tak etmişti..
ayıp etmiştim ama telefonla yeni ilişkimi bitirmiştim..
aşık olduğum kızın yakın arkadaşlarından birini aramıştım gideceğim yere çağırmıştım..
özellikle mi seçtim o günü bilmem..
gördüğüm en şiddetli yağmur o akşam yağıyordu..
gittiğim yer evlerinin önüydü..
ilerde banklar vardı ağaçların altında..
oturdum bi tanesine..
biraz sonra ilerde bi taksi durdu, çağırdığım arkadaşı da geldi elinde şemsiyeyle.. sağolsun yürekli kızmış
biliyodum o son başladığım ilişkiden sonra ben aradığımda aşağı inmeyeciğini..
arkadaşına çağırttım..
geldi..
beni gördü..
duraksadı..
geri döner gibi oldu..
geçmişte kaldı her şey dedim..
yine duraksadı..
bu kez bana dorğu döndü..
yaklaştı..
o yaklaşırken yönümü kendi önüme çevirdim, bakamadım..
o da yanıma dikildi..
karşıya bakarak benimle barış diyemem ama benimle yeniden tanış dedim.. biyerden aklımda kalmıştı o an çıkıverdi.
tuttu kolumdan, kendine çevirdi, zaten meğilliydim o tarafa..
elini kaldırdı, tersini çevirdi, suratıma indirir gibi yapıp boynuma sarıldı..
dakikalarca el ele, göz göze, dudak dudağa ağladık o ağacın altında..hâlâ oradan ne zaman geçsem içim burkulur..
ama aklımı gibeyim ki;uzatmanın bi manası yokmuş,bi ay geçti geçmedi ebediyen bitti her şey..