+1
Tabi küstürmemiştim panpalarımı ama eskisi gibi de değildik. Bi kaç ay sonra odamı da değiştirdim. Sürekli oyun oynadığımız panpalarımla bir odaya çıkmıştım. Yeni panpalarımdan eren tıpkı bana benziyordu beyler. “Hadi elele tutuşup brliktehayatlarımızı gibelim” diyen gözleri vardı. O da benim gibiydi beyler. Anlamsız bir hayatı vardı. Benim gibi anlamsız bir arzuyla okuldan kaçıyordu. Yine çok sevdiğim bir Hakan Günday romanındaki “Kinyas ve Kayra” olmak üzereydik ve haberimiz yoktu. Aynı kinyas’ın, kayra’yı bulduğu gibi bulmuştum onu panpalar. Artık yalnız bir “bin” değildim.
