+1
Evet beyler aklımda kusursuzlaştırdığım bir fotoğrafa aşıktım artık, “Sevmek zamanında”ki Müşfik Kenter gibi. En iyisi bu hikayeyi ezgiye anlatmak dedim ve anlattım. Resmen küstü, trip falan atmaya başladı. Neyse ney amaaaaan dedim. Sonra özür diledi, bi iki şebeklik yapıp yumuşattı beni. Önümüzdeki bir kaç hafta stratejik oynadı ve kaleyi içten fethetmeye çalıştı panpalar. Aslında anlıyordum durumu ama ona da çok haksızlık istemiyordum, kendimi yüksekte görmek hiç sevmediğim bir şey panpalar. O sebepten bu ilişkiye bir şans vermek istedim. Ama açık açık durumumdan da bahsettim. Henüz bir şey hissetmediğimi ve muhtemelen de hissedemeyeceğimi. Israrla Beni yaşadığı şehre davet etti. Yoğun ısrarlar sonucu öğlen saatlerinde çıktım yola. Çok uzun bir mesafe değildi. Bildiğim bir il de değildi. Söylediği minibüse bindim ve söylediği durakta indim. Yağmurlu bir havaydı. Hava kararmıştı. indiğim yerde bekleyen bir kişi vardı. Evet panpalar bu oydu.
